« هر چه بِگَندَد نمکش می زنند وای به روزی که بِگَندَد نمک! »
در پُست پیشین گفتیم که وقتی دل آدم گرفته و یا از کسی یا چیزی رنجیده و حال ناخوشی دارد، به دنبال کسی می گردد، تا در کنار او آرامش یابد و غمش را بیرون بریزد و سبک شود!
حال اگر همان هایی که دوست هستند و همراه و نزدیک و باید غمخوارت باشند؛ باعث ناراحتی و غمت شده باشند، دیگر به که باید پناه برد و از که باید یاری و همراهی خواست؟
« چو پرده دار به شمشیر می زند همه را
کسی مُقیم حَریم حَرَم نخواهد ماند! »
بگذاریم و بگذریم ... !!!
حسانه ....
