یکی در بیابان سگی تشنه یافت
بُرون از رَمَق در حیاتش نیافت
کُلَه دَلو کَرد آن پسندیده کیش
چو حَبل اندر آن بست دَستار خویش
به خدمت میان بست و بازو گشاد
سگ ناتوان را دَمی آب داد
خبر داد پیغمبر از حال مَرد
که داور گناهان از او عَفو کرد
الا! گر جفا کردی، اندیشه کن
وفا پیش گیر و کَرَم پیشه کن
یکی با سگی نیکویی گُم نکرد
کجا گُم شود خیر با نیکمَرد؟
» بوستان سعدی »
وقتی پاداش آب دادن به سگی تشنه در بیابان، بخشش تمام گناهان باشد؛ اگر به انسانی کمک کنیم، خداوند چه پاداشی به ما خواهد داد؟ این حکایت ارزش و اهمیت کمک و یاری به حیوانات را برای ما روشن می کند. کاش ما با حیوانات نیز انسانی رفتار کنیم!
