فناوری، خوب یا بد...؟!

     به نظر شما فناوری یا به قول غربی ها تکنولوژی، خوب است یا بد؟

     من فکر می کنم؛ هیچ یک از امکاناتی که امروزه در زندگی انسان ها وجود دارد و زندگی را آسان تر کرده است، به خودی خود یا به قول عرب ها فی نفسه، ایراد و اشکالی ندارد!

     نکته ی مهم و اساسی آن است که این امکانات، در کجا و با چه هدفی به کار گرفته می شوند؟

     مثال ساده و معروفش همان چاقوی خودمان است که در آشپزخانه، ابزار بسیار مفید و حیاتی برای تهیه ی غذا در دست مادران است.

     باز همین چاقو در بیمارستان در دست جراحان متخصص، مشکلات جسمی بیماران را درمان می کند و آنان را به زندگی عادی و سالم باز می گرداند.

     ولی اگر در دست یک انسان خلافکار قرار گیرد، می تواند انسان یا موجودی دیگر را از هستی و زندگی ساقط کند.

     بنابراین به طور قطع و یقین نمی توان امکانات و فناوری های امروز مانند: « اینترنت، وب، شبکه های اجتماعی و به طور کلی فضای مَجازی و ... » را مُضر و زیانبار دانست و همگان را از آن برحذر داشت!

     بلکه مهم روش و هدف استفاده از آن است که گاه به رشد و بهبود فردی می انجامد و گاه باعث سقوط اخلاقی فرد و در صورت فراگیر شدنِ آسیب ها، به سقوط جامعه منجر می شود!

***

     ما عادت کرده ایم؛ بیشتر اوقات همه را با یک چوب برانیم و در موضوعات متفاوت که با هم اختلافات ماهیتی و شکلی دارند، یک نظر بدهیم و همه را یکسان قضاوت کنیم و ابدا به پیامدهای این رفتار نابخردانه ی خود توجه نداریم.

     خوب است، به جای حساس شدن در گفتار و رفتار دیگران، کمی هم به گفته ها و عملکرد خودمان دقت کنیم و بکوشیم، شیوه ای منطقی و خردمندانه در برخورد با اطرافیان در پیش بگیریم.

     عجولانه تصمیم گرفتن و بدون تفکر سخن گفتن و بیباکانه برخورد کردن، جز شرمندگی تحفه ای برای ما نخواهد داشت!

     کاش گفتار و رفتاری در پیش بگیریم که پس از انجام آن، گرفتار سرانجام ناخوشایندش نشویم و عمری در دادگاه وجدان خویش متهم و مجرم شناخته نشویم. چنین باد!

دیدار روزانه هفتگی شد!

     یک روزی ـ حدود سه ماه پیش ـ که حالم اصلا خوب نبود، به وبلاگ نویسی ـ که حدود پنج سالی ازش دور شده بودم ـ رو آوردم. حالم حال کسی بود که مدتی ناچار می شه از خونه ش دور بشه و بعد از مدت ها باز هم برمی گرده به خونه و زندگیش! خدا رو شکر حالم بهتر شد.

     وقتی یکی از دوستان تصمیم می گرفت، از وب دور بشه و پُست آخر رو می نوشت، دلم می گرفت و این حال رو بارها و بارها، در سالیان گذشته هم تجربه کرده بودم. اما بالاخره خیاط هم در کوزه افتاد و قرعه ی فال به نام منِ دیوانه زدند. بنا به دلایلی؛ لازم شده کمی دور از وب باشم و به کارهای دیگه برسم تا فرصتی پیش بیاد و بتونم دوباره برگردم.

     اگر در طول این مدت با کسی برخوردی کردم یا حرفی زدم و مطلبی نوشتم که ناراحت شُدید، ازتون عذرخواهی می کنم و امیدوارم به بزرگی خودتون ببخشید. دوستان عزیز و محترم؛ فعلا ـ اگر مشکلی پیش نیاد ـ هفته ای یک بار سعی می کنم، برگردم و سری بزنم و ان شاءالله پس از مساعد شدن شرایط؛ برمی گردم و کار رو ادامه می دم. امیدوارم ما و وبلاگمون رو تنها نگذارید! آرزو می کنم، به آرزوهاتون برسید و هر چی دلتون می خواد، خدا بهتون عنایت کنه. حق یار و یاور و نگهدارتون!