۲ مطلب در اسفند ۱۳۹۷ ثبت شده است

فناوری، خوب یا بد...؟!


     به نظر شما فناوری یا به قول غربی ها تکنولوژی، خوب است یا بد؟


     من فکر می کنم؛ هیچ یک از امکاناتی که امروزه در زندگی انسان ها وجود دارد و زندگی را آسان تر کرده است، به خودی خود یا به قول عرب ها فی نفسه، ایراد و اشکالی ندارد!


     نکته ی مهم و اساسی آن است که این امکانات، در کجا و با چه هدفی به کار گرفته می شوند؟


     مثال ساده و معروفش همان چاقوی خودمان است که در آشپزخانه، ابزار بسیار مفید و حیاتی برای تهیه ی غذا در دست مادران است.


     باز همین چاقو در بیمارستان در دست جراحان متخصص، مشکلات جسمی بیماران را درمان می کند و آنان را به زندگی عادی و سالم باز می گرداند.


     ولی اگر در دست یک انسان خلافکار قرار گیرد، می تواند انسان یا موجودی دیگر را از هستی و زندگی ساقط کند.


     بنابراین به طور قطع و یقین نمی توان امکانات و فناوری های امروز مانند: « اینترنت، وب، شبکه های اجتماعی و به طور کلی فضای مَجازی و ... » را مُضر و زیانبار دانست و همگان را از آن برحذر داشت!


     بلکه مهم روش و هدف استفاده از آن است که گاه به رشد و بهبود فردی می انجامد و گاه باعث سقوط اخلاقی فرد و در صورت فراگیر شدنِ آسیب ها، به سقوط جامعه منجر می شود!


***


     ما عادت کرده ایم؛ بیشتر اوقات همه را با یک چوب برانیم و در موضوعات متفاوت که با هم اختلافات ماهیتی و شکلی دارند، یک نظر بدهیم و همه را یکسان قضاوت کنیم و ابدا به پیامدهای این رفتار نابخردانه ی خود توجه نداریم.


     خوب است، به جای حساس شدن در گفتار و رفتار دیگران، کمی هم به گفته ها و عملکرد خودمان دقت کنیم و بکوشیم، شیوه ای منطقی و خردمندانه در برخورد با اطرافیان در پیش بگیریم.


     عجولانه تصمیم گرفتن و بدون تفکر سخن گفتن و بیباکانه برخورد کردن، جز شرمندگی تحفه ای برای ما نخواهد داشت!


     کاش گفتار و رفتاری در پیش بگیریم که پس از انجام آن، گرفتار سرانجام ناخوشایندش نشویم و عمری در دادگاه وجدان خویش متهم و مجرم شناخته نشویم. چنین باد!


۲۵ اسفند ۹۷ ، ۰۲:۴۶ ۵ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
سعید بیگی

من می نویسم، پس هستم!

دکارت فیلسوف فرانسوی گفت: « من می اندیشم، پس هستم! » و من می گویم: « من می نویسم، پس هستم و می خواهم با نوشتن تا ابد زنده بمانم! »

***

     مدتی پیش گفتیم که هر نویسنده یا هنرمندی که اثر هنری می آفریند، قطعا برای مخاطب یا مخاطبین هنرنمایی می کند.

     حال این مخاطب، خاص باشد ـ درون خودش یا دیگری ـ یا مخاطبِ عام ـ دیگران ـ باشند که برای آنان قلم بزند و خلق اثر کند، فرقی ندارد.

***

     اما نکته ی دیگری که باید بدان توجه داشت، حالات روحی هنرمند در لحظه ی خلق اثر است که حتما باید خاص باشد و در حالت عادی انتظار « شاهکار » داشتن، به هیچ روی خردمندانه نیست.

     در واقع هنرمند باید یک حال خوش روحی و معنوی را تجربه کند تا بتواند تاثیری جادویی از هستی و خالق آن بگیرد و در اثرش به زیباترین صورت ممکن ـ البته در حد توان و امکاناتش ـ آن را بنمایاند.

     و میزان موفقیت هنرمند در این زمینه به کمیت (مدت زمان) و کیفیت (چگونگی) تجربه ی معنوی او باز می گردد!

***

     دوستان سایت « دبیر فارسی؛ dabirefarsi.com » افتتاح شد. علاقه مندان می توانند ما را در این سایت همراهی کنند. چشم به راه شما می مانیم!


۰۵ اسفند ۹۷ ، ۰۰:۳۵ ۱ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
سعید بیگی