اگر به آیات قرآن کریم نگاهی بیندازیم، می بینیم که خداوند گاهی ایمانآورندگان و گاه تمام مردم را خطاب قرار داده است.
یعنی یک بار تعبیر «یا ایهاالذین آمنوا» و بار دیگر تعبیر «یا ایهاالناس» را به کار برده است.
در مجموع کلمۀ «ناس» به معنی «مردم» (همۀ مردم فارغ از اعتقاداتشان) به صورت «الناس» 190 بار و به صورت «ناس» 57 بار در قرآن کریم آمده است.
در حالی که تعبیر «ایها الذین آمنوا» در قرآن کریم 80 بار آمده است.
اینکه خداوند بیشتر از ایمانآورندگان، تمام مردم را مورد خطاب قرار داده است، یک نکته مهم را به ما نشان میدهد.
البته این دریافت شخصی من است و هیچ ادعایی در این مورد ندارم و انتظار دارم دوستان و بزرگان صاحب معرفت ما را راهنمایی نمایند.
اما نکته مورد نظر؛ این است که خداوند هیچ گاه نسل بشر را به حال خود رها نکرده و نمیکند.
ایمانآورندگان که به راه راست هدایت شدهاند، کم کم در مسیر راستی و درستی حرکت میکنند و خداوند خود مراقب آنان است.
اما مسئلۀ مهم اینجاست که خداوند «ناس = مردم» را به حال خود رها نکرده و همواره آنان را مورد خطاب قرار میدهد تا با تکرار و یادآوری، هر از گاهی عدۀ بیشماری از آنان را به راه راست هدایت فرماید.
پس باید همواره به لطف و رحمت خدا امیدوار باشیم، چرا که خودش فرموده: «لا تقنطوا من رحمه الله: هرگز از رحمت خداوند ناامید و مایوس نشوید».
یاس و ناامیدی از لطف و رحمت خدا از گناهان کبیره و جُرمی نابخشودنی است!
«رابیندرانات تاگور» شاعر هندی برندۀ نوبل ادبیات، شعر زیبایی در همین زمینه دارد:
«هر کودکی که متولد میشود، نشانۀ این است که خداوند هنوز از نسل بشر ناامید نشده است!»