دین و مذهب

امروز اگر گشتی در دنیای اینترنت یا پیامرسان‌هایی مانند اینستاگرام، تلگرام، فیس‌بوک و ... بزنید؛ قطعا تعداد زیادی کانال و گروه را مشاهده خواهید کرد که در کمال بی‌رحمی و بی‌انصافی تیشه به ریشۀ دین و مذهب و اعتقادات مردم می‌زنند.

 

این افراد معمولا به سه دستۀ کلی تقسیم می‌شوند:

 

1ـ کسانی که خود برنامه‌ریزند و در جهت آسیب زدن به دین و مذهب فعالیت می‌کنند و قصد دارند؛ دین و مذهب را از بین مردم بیرون کنند و بخشی مهم از هویت افراد را از بین ببرند تا بهتر و سریع تر بتوانند بر آنان مسلط شوند.

 

2ـ کسانی هستند که معمولا خود برنامه‌ریز و هدایت‌گر نیستند، اما برای نهادها و دست‌های پشت‌پردۀ گروه اول کار می‌کنند و هدفشان کسب درآمد اقتصادی است و در این راه از هیچ کاری پروا ندارند.

 

3ـ کسانی که هیچ ارتباط خاصی با دو گروه اول و دوم ندارند؛ اما نادانسته و ناخواسته؛ آب به آسیاب دشمن می‌ریزند و بدون توجه و دقت، اسباب گمراهی و بی‌دینی اطرافیان خود را فراهم می‌کنند.

 

ناگفته پیداست؛ به دلیل نزدیکی عاطفی، فرهنگی و جغرافیایی؛ تاثیر گروه سوم بر مخاطبان ــ به ویژه نسل جوان ــ بسیار بیشتر و ویرانگرتر است.

 

آرزو می‌کنیم؛ عزیزان هموطن به ویژه جوانان، مطالعات خود را افزایش دهند و مسئولان فرهنگی خوشنام، با روشنگری ذهن آشفتۀ مردم را با حقایق روبرو سازند تا بیش از این شاهد تخریب باورهای درست و اساسی مردم نباشیم.

 

 

 

کتابیار دوست همیشگی کتابخوان‌ها

 

 

 

آیا شما کتابیار را می شناسید؟

 

مدتی پیش در سایت آقای شاهین کلانتری مشغول وبگردی بودم که با این ابزار جالب آشنا شدم.

 

از این ابزار جالبی که معرفی کرده بودند، بسیار خوشم آمد و در باره‌اش در اینترنت تحقیق کردم. بعد به آدرس سایتش رفتم و یک کتابیار سفارش دادم.

 

انتظار زیاد طول نکشید. سه چهار روز بعد کتابیار به دستم رسید. خیلی هیجان زده بودم. از آنچه فکر می‌کردم بهتر، شکیل‌تر و کاربردی‌تر بود.

 

بلافاصله کار را شروع کردم. ابتدای کار، مطالعه با کتابیار کمی فانتزی و سخت به نظر می‌رسید. 

 

اما خیلی زود به آن عادت کردم. کتاب خواندن دیگر سخت نبود و لازم نبود کتاب را در دست بگیری و بخوانی.

 

کتابیار کتاب را برایت نگه می‌داشت، آن هم با هر زاویه‌ای که می‌خواستی.

 

و تو فقط می‌خواندی و می‌خواندی و می‌خواندی!

چه حس ناب قشنگی!

 

امروز از کتابیار هم برای مطالعۀ کتاب استفاده می‌کنم و هم برای نوشتن یادداشت‌هایی که قبلا روی برگه نوشته‌ام.

 

خلاصه این وسیله به من خیلی کمک کرده که بتوانم به کار خواندن و نوشتنم، سرعت بیشتری بدهم.

 

البته به نظرم گاهی موقع کتاب خواندن، باید راحت دراز کشید و کتاب را در دست گرفت و از خواندن آن لذت برد!

 

امیدوارم دوستان با مشاهدۀ سایت کتابیار و بررسی این ابزار جالب و مفید، آن را تهیه کنند و از کار با آن لذّت ببرند.

 

 

فناوری، خوب یا بد...؟!

     به نظر شما فناوری یا به قول غربی ها تکنولوژی، خوب است یا بد؟

     من فکر می کنم؛ هیچ یک از امکاناتی که امروزه در زندگی انسان ها وجود دارد و زندگی را آسان تر کرده است، به خودی خود یا به قول عرب ها فی نفسه، ایراد و اشکالی ندارد!

     نکته ی مهم و اساسی آن است که این امکانات، در کجا و با چه هدفی به کار گرفته می شوند؟

     مثال ساده و معروفش همان چاقوی خودمان است که در آشپزخانه، ابزار بسیار مفید و حیاتی برای تهیه ی غذا در دست مادران است.

     باز همین چاقو در بیمارستان در دست جراحان متخصص، مشکلات جسمی بیماران را درمان می کند و آنان را به زندگی عادی و سالم باز می گرداند.

     ولی اگر در دست یک انسان خلافکار قرار گیرد، می تواند انسان یا موجودی دیگر را از هستی و زندگی ساقط کند.

     بنابراین به طور قطع و یقین نمی توان امکانات و فناوری های امروز مانند: « اینترنت، وب، شبکه های اجتماعی و به طور کلی فضای مَجازی و ... » را مُضر و زیانبار دانست و همگان را از آن برحذر داشت!

     بلکه مهم روش و هدف استفاده از آن است که گاه به رشد و بهبود فردی می انجامد و گاه باعث سقوط اخلاقی فرد و در صورت فراگیر شدنِ آسیب ها، به سقوط جامعه منجر می شود!

***

     ما عادت کرده ایم؛ بیشتر اوقات همه را با یک چوب برانیم و در موضوعات متفاوت که با هم اختلافات ماهیتی و شکلی دارند، یک نظر بدهیم و همه را یکسان قضاوت کنیم و ابدا به پیامدهای این رفتار نابخردانه ی خود توجه نداریم.

     خوب است، به جای حساس شدن در گفتار و رفتار دیگران، کمی هم به گفته ها و عملکرد خودمان دقت کنیم و بکوشیم، شیوه ای منطقی و خردمندانه در برخورد با اطرافیان در پیش بگیریم.

     عجولانه تصمیم گرفتن و بدون تفکر سخن گفتن و بیباکانه برخورد کردن، جز شرمندگی تحفه ای برای ما نخواهد داشت!

     کاش گفتار و رفتاری در پیش بگیریم که پس از انجام آن، گرفتار سرانجام ناخوشایندش نشویم و عمری در دادگاه وجدان خویش متهم و مجرم شناخته نشویم. چنین باد!

سابقه ی وبلاگ نویسی من

دوستان سلام

     من وبلاگ نویسی رو از سال 1389 شروع کردم. در اردیبهشت ماه سال 1389 به طور اتفاقی (البته من فکر می کنم که هیچ چیزی به طور اتفاقی در دنیا رخ نمی ده!) یکی از دانش آموزان سال های قبل رو دیدم و یکی دو ساعتی با هم به گفتگو مشغول شدیم.

     بعد گفت که بیکاره و ایده ی راه اندازی یک گیم نت یا کافی نت به ذهنمون رسید. برای تحقیق و برنامه ریزی به سراغ دوستم که مهندس کامپیوتر بود رفتیم و ایشون بعد از یک ساعت صحبت با ما دو نفر پیشنهاد داد که یک کافی نت بزنیم، چون با روحیات ما سازگاری بیشتری داره و دردسرش کمتره.

     خلاصه کافی نت با سرمایه ی پدر ایشون و کار ما دو نفر راه افتاد و این شروع آشنایی هر چه بیشتر من با اینترنت و وبلاگ نویسی بود. هر چند همکاری ما با هم بیش از چند ماه طول نکشید، اما باعث شد من با دنیای تکنولوژی و فضای مجازی آشنا و دوست بشم.

     بعدها در سایت های زیادی وبلاگ ساختم و مدتی مطلب نوشتم، اما هیچ وقت اون ذوق و شوقی که در وبلاگ نویس های اون زمان دیده بودم ـ به جز چند مورد انگشت شمار ـ دیگه ندیدم و نمی بینم. به هر حال برای همه ی وبلاگ نویس ها آرزوی توفیق روزافزون دارم.

     امروز اسم و آدرس وبلاگ هایی رو که هنوز حیات دارند (هر چند من دیگه فرصت نکردم واردشون بشم و ادامه بدم!) براتون می نویسم. امیدوارم لطف کنید و نگاهی به اون ها بیندازید و نظرتون رو برام بنویسید. نظرات عمومی در معرض دید عموم قرار خواهند گرفت و نظرات خصوصی مخفی باقی خواهند ماند.

     پیشاپیش از این که لطف می کنید و بعد از دیدن وبلاگ ها نظرتون رو برام می نویسید، سپاس گزارم. هنوز دارم تلاش می کنم؛ بعضی وبلاگ ها رو ادامه بدم و اگر شرایط مهیا بشه، حتما این کار رو خواهم کرد.

آدرس وبلاگ های من: (با کلیک روی نام وبلاگ وارد وبلاگ می شوید.)

 

Navidesaba.blogfa.com

Golbargeadab.blogfa.com

Atremalakut.loxblog.ir

Mehrbaani.blog.ir

سپر حمایتی

     در یکی از پُست های پیشین، فایده های « در آغوش گرفتن » را در مقاله ای از اینترنت مشاهده کردید. « در آغوش گرفتن » یا به عبارت ساده تر « بغل کردن » یکی از راه های انتقال انرژی مثبت به اطرافیان است که شوربختانه چندان جدی گرفته نمی شود.

     این « بغل کردن » در واقع نشانگر سپر حمایتی است که از اطرافیان، به ویژه اعضای خانواده و فامیل دریافت می کنیم و در برخورد با ناخواسته ها، نادیده ها و ناشنیده ها چنان اعتماد به نفسی پیدا می کنیم که پیش از آن هرگز نداشتیم.

     به هر روی یکی از روش های اعلام آمادگی به اطرافیان برای کمک و یاری همین است و بهتر است بیشتر و جدی تر آن را انجام دهیم. البته در جامعه رعایت مَحرَم و نامَحرَم و سلیقه ی افراد یک اصل انسانی است و نباید نادیده گرفته شود!

     کاش در برخوردهایمان به جای بوسیدن روی طرف مقابل که به قول برخی پزشکان اصلا کاری بهداشتی نیست؛ پس از دست دادن، یکدیگر را در آغوش بگیریم و از حمایت همدیگر و قول تنها نگذاشتن در سختی ها و مشکلات زندگی، لذت ببریم و برای این لطف سپاس گزار طرف مقابل باشیم.

     نظر شما در این باره چیست؟

و باز هم حال ناخوب...

     باور کنید اگر اینترنت وصل نمی شد، تصمیم عجیبی می گرفتم. ای کاش اگر یار خاطر اطرافیانمون نیستیم، بار خاطرشون نشیم که ممکنه یک جمله ی نابجا کل وجودشون رو درهم بریزه و دیگه نتونند سرپا بشوند.

     من همون حال عجیبی رو دارم که یک زنبور کوچولو داره از دست دشمنانش فرار می کنه و در همون حال یک دفعه می افته توی تار یک عنکبوت بزرگ که آماده ی خوردنشه!

     بگذاریم و بگذریم! نمی دونم. فقط دعا کنید حالم خوب بشه. خدا هیچ بنی بشری رو به حال من دچار نکنه. آمین رب العالمین!

اینترنت لاک پشتی

     دو روز پیش تلفن ما قطع شد و ما بلافاصله وجه آن را پرداخت کردیم و سه روز است که منتظر وصل شدن آنیم. تلفن امروز صبح وصل شد ولی از وصل شدن اینترنت هیچ خبر و اثری نیست که نیست! بارها و بارها با شماره های گوناگون مخابرات تماس گرفتیم، اما هیچ نتیجه ای در بر نداشت.

     پس از هر بار تماس سیستم پاسخگو (؟!) اعلام می کند که شش دقیقه منتظر بمانید و چون برق هم سه ساعت قطع بود و با تلفن همراه تماس گرفته بودم، نتوانستم شش دقیقه صبر کنم و تازه بعد از انتظار مانند دفعات پیشین، ببینم که زمان انتظار به بیش از دو برابر زمان اعلام شده برسد و اپراتور جوابگو نباشد.

     اصولا ما که در کشورهای جهان سوم زندگی می کنیم، باید سطح توقعات خود را خیلی خیلی پایین بیاوریم و بدین صورت آرامش بیشتری داشته باشیم. زیرا امکانات از کشورهای پیشرفته تقریبا بلافاصله به دست ما می رسد، اما فرهنگ استفاده و نیز فرهنگ پاسخگو بودن، سال ها باید بگذرد تا در ما نهادینه شود.

     هم چنین مردم ما هنوز نمی دانند که از چه حقوقی برخوردارند و چگونه باید حق خود را مطالبه کنند و اگر شرکت خدماتی یا نهادی از ارائه ی خدمت خودداری نمود، چگونه وجوه پرداختی را بازپس گیرند؟ (البته اگر این امکان در کشور ما وجود داشته باشد!!)

     خلاصه، بعد از گذشتن از هفت خان تازه اینترنتی وصل می شود که سرعت لاک پشت از آن بیشتر است و اگر بخواهید سرعت بیشتری را خریداری نمایید، باید دو یا سه برابر آن مبلغ را بپردازید و قطعی سرویس هم آن قدر زیاد است که گفتنی نیست. گاهی اوقات انسان از داشتن اینترنت پشیمان می شود و دوست دارد، به غار عمو یادگار پناه ببرد و از فن آوری و امکانات امروزی دور باشد تا قدری آرام گیرد!

     الان حدود ده دقیقه است که اینترنت وصل شده و بنده توانستم در خدمت دوستان باشم. خدایا آنان را که اینترنت را خراب (؟!!) می کنند تا ما عزیزانمان را نبینیم، اصلاح کن و اگر نشد، شرشان را کم بگردان! آمین رب العالمین.