ایمان و اعتقاد درست، سراغ دارید؟

 

عزیزان این روزها داشتن اعتقاد و ایمان درست به خداوند و پیامبر اسلام (ص) و ائمۀ معصومین (ع) از کالاهای کمیاب شده است.

 

متاسفانه بسیاری از افراد مذهبی‌نما و روحانی‌نما ـ به مذهبیون واقعی و روحانیون واقعی جسارت نمی‌کنم ـ با رفتارهای دنیاطلبانه و دم از دین زدن و از سفرۀ دین نان خوردن، آشکارا به دین و مذهب ضربه می‌زنند.

 

در این میان عده‌ای نادانسته به این کار می‌پردازند که باید در محضر وجدان خویش و نیز در پیشگاه الهی باید پاسخگو باشند.

 

و عده‌ای هم با قصد و غرض و احیانا مرض، این آسیب را به دین و اعتقادات مردم می‌زنند تا برای خود در دنیا کلاهی دست و پا کنند یا از یاران شیطانند و باید برای ارباب‌شان انجام وظیفه کنند.

 

از خداوند بزرگ می‌خواهیم شر این گروه‌های فاسد و ضد دین را به خودشان بازگرداند و دل‌های همۀ ما را به نور ایمان روشن و منور بگرداند. آمین.

 

در این میان شدت هجمه و حمله در گروه‌های اجتماعی، به ویژه آن بخش‌هایی که نوجوانان و جوانان‌مان در آنها بیشترین اعضا را تشکیل می‌دهند؛ شدیدتر و قویتر است.

 

دشمنان خدا و مردم با برنامه‌ریزی و سرمایه گذاری فراوان جوانان را با عناونینی چون ملیت، انسانیت، عقاید و مکاتب و فرقه‌های انحرافی که هیچ پایه و اساسی ندارند و تنها در حد چند آداب ساده و نکتۀ اخلاقی خلاصه می‌شوند، فریب داده و برای انزجار و تنفر جوانان از دین مبین اسلام، رفتارهای نادرست برخی از بزرگان سیاسی و شخصیت‌های کشوری را نمونه می‌آورند.

 

طبیعی است در دنیایی که مطالعه هیچ نقشی در زندگی امروز جوانان ندارد، توقع حفظ اعتقادات درست و نلغزیدن در این سراشیب هولناک بسیار دشوار است و همتی بزرگ می‌طلبد که کمتر در آنها می توان از آن نشانی یافت.

 

چند روز پیش با یکی از این جوانان صحبت می‌کردم که منبع و مبدا افکار و اعتقاداتش چند کانال تلگرامی و شبکۀ اجتماعی بود و به قول خودش می‌خواست مرا از راه اشتباه بیرون بیاورد و هدایت کند.

 

وقتی منظور دشمنان از برخی مطالب را که در واقع برای تحقیر جوانان ایرانی و از بین بردن خودباوری آنان تهیه شده بود، برایش روشن کردم؛ متوجه شد و به اشتباهش پی برد و آن کانال خاص را بلاک و حذف کرد.

 

اما این کانال‌ها و شبکه‌ها آنقدر زیادند که به سادگی نمی‌شود آنان را حذف کرد؛ بلکه باید در برابر آنها؛ مطالب درست و اساسی و پایه‌ای را در اختیار جوانان نهاد تا با تامل و تفکر بتوانند درست را از نادرست تشخیص دهند و راه را از بیراهه بازشناسند.

 

همچنین تلاش در جهت نشان دادن رفتار اسلامی، انسانی می‌تواند به این توطئۀ دشمنان آسیب جدی وارد کند که (دین با پیشرفت و زندگی آرام و خوب مردم موافق نیست!!)

یا این مورد که (دین با انسانیت و رفتارهای انسانی و اخلاقی ما هیچ مناسبت و همراهی ندارد!!)

و ... .

 

این موارد بخش‌هایی کوچک از هزاران موردی است که امروز نقشۀ شوم دشمنان است و آنان برای رسیدن به اهدافشان ـ یعنی دور کردن جوانان پاک‌طینت از دین مبین اسلام و خداوند یکتا ـ به دین و مذهب خواهند تاخت و به این سادگی‌ها از میدان به در نخواهند رفت.

 

اما ما می‌دانیم که دین به زندگی دنیای مردم نیز اهمیت می‌دهد و این همه احکام و قواعد و مقررات در قرآن کریم و روایات پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت (ع) نشان از همین نکته دارد.

 

صفحات زندگی پیامبر اکرم (ص) و ائمۀ معصومین (ع) سرشار از نکات و مسائلی است که ارزش و اهمیت این دنیا و جهان آخرت را در دیدگاه ایشان مشخص می کند و نشان می‌دهد که خداوند ضمن برتر شمردن زندگی ابدی در آخرت، تمام امکانات را برای بهره گیری و استفاده در دنیا در اختیار بندگان قرار داده است.

 

آنچه که مهم است رعایت حقوق دیگران در دنیا است (حق الناس) و خداوند تنها سفارش کرده که به حق خود قانع باشید و به حق دیگران تجاوز نکنید که زندگی پس از مرگ ابدی و مهم تر است.

 

امیدواریم که با تلاش، مطالعه و الگو گرفتن از زندگی بزرگان دین و کشور که واقعا و حقیقتا نمونه‌های رفتار و اخلاق انسانی را عینیت بخشیده و برای ما روشن و مشخص کرده‌اند؛ بتوانیم بندگانی خوب، دانا و بصیر برای خدای مهربان‌مان باشیم.

 

 

 

از تو حرکت؛ از خدا برکت!

یکی از مشکلاتی که در زندگی با آن دست به گریبانیم؛ تلاش فراوان و کُشنده، از لحظۀ شکل گرفتن یک ایده یا فکر در ذهنمان تا رسیدن به هدف یا نتیجۀ مورد نظر است.

جالب است بدانیم که این کار، گاهی مانند ترمز عمل می کند و سرعت ما در رسیدن به هدفمان را می گیرد.

زیرا در مسیر زندگی هم نَشیب (سرازیری) داریم و هم فَراز (سربالایی)!

وقتی در نَشیب هستیم، باید تلاش کنیم تا به قلۀ کوچک نزدیکمان (هدف های جزئی و میانی) دست یابیم.

هنگامی که در فَراز قرار گرفتیم، باید تلاش را کم کنیم تا با سرعت عادی خود به سمت نَشیب بعدی برویم.

در این لحظات تلاش فراوان، باعث افزایش سرعت و ناتوانی در کنترل کار می شود و ما را از مسیر اصلی خارج می کند و به دردسر می اندازد.

این چرخه (نَشیب و فَراز) تکرار می شود تا به قُلّه های بزرگتر و بالاخره بزرگترین قُلّه، یعنی هدف اصلی و مهم برسیم.

بهتر است هدف را با تحقیق و پژوهشِ درست و دقیق انتخاب کنیم. سپس هم زمان با تلاش و حرکت به سمت هدف، تمام توان روحی و جسمی خود را به کار بگیریم تا به هدفمان نزدیک تر شویم.

وقتی نهایت تلاشمان را به کار گرفتیم و در مسیر پیش رفتیم؛ در مسافت های پایانی، باید کار را هم از نظر فیزیکی و هم از نظر ذهنی رها کنیم تا به نتیجه مورد نظرمان برسد.

البته این زمانی است که ما تمام تلاش، کوشش و کارمان را کرده ایم و اکنون هیچ کمکی به ادامۀ کار نمی توانیم بکنیم و فقط باید منتظر بمانیم و همه چیز را به خدا بسپاریم.

خداوند به پاس تلاش های برنامه ریزی شدۀ ما، مسیر را برایمان روشن و هموار خواهد نمود تا به هدف از پیش تعیین شدۀ خود دست یابیم. از قدیم گفته اند: «از تو حرکت؛ از خدا برکت!»

گفتمان سرنوشت

     یادم هست، وقتی برای خواستگاری به منزل پدرخانمم رفتیم؛ بعد از صحبت های مهم بزرگترها نوبت رسید، به صحبت های من و خانم! چون دو اتاق داشتند که با یک در چوبی از هم جدا می شد، درها باز شده بود و آقایان در اتاق جلویی و خانم ها در اتاق پشتی نشسته بودند.

     بنابراین تنها جایی که برای صحبت باقی می ماند، آشپزخانه بود. ما رفتیم و آن جا نشستیم و چهار پنج دقیقه به در و دیوار و بعد به هم نگاه کردیم. اما از هیچ کداممان صدایی در نیامد. بزرگترها به مسائل سیاسی و اجتماعی رسیده بودند که من شروع کردم و از خانم خواستم، اگر مطلبی دارند بگویند. ایشان با تعارف، دوباره توپ را به زمین من انداخت و بالاخره من شروع کردم.

     تکیه ی من روی دو مطلب بود؛ (یک، ایمان و اعتقاد ـ دو، صداقت و یکرنگی) خانم هم سومی را اضافه کردند: (گذشت و محبت!) بعد در باره ی همین ها و مسائل دیگر صحبت کردیم و دیدیم، در بیشتر موارد همفکر و هم نظریم و بعد به جمع بزرگترها پیوستیم.

***

     روشن است که هر کسی برای خودش معیارهایی دارد و بر اساس آن معیارها انتخابش را انجام می دهد. بنا بر گفته ی بزرگان، نکته ی مهم ـ پس از نزدیک بودن خانواده ها از نظر شَأن و منزلت اجتماعی و هماهنگی پسر و دختر از نظر فکری ـ آن است که مثلا از ده معیار که برای انتخاب طرف مقابل در ذهن دارند، باید روی مهم ترین معیارها اصرار کنند و انتظار نداشته باشند که فرد مورد نظر تمام معیارهای دهگانه ی ایشان را دارا باشد. این احتمال بسیار کم است و باید برای هشت یا نُه معیار هم سال ها به انتظار نشست!

     برای دوستان متاهل آرزوی زندگی بادوام و باقوام دارم و برای دوستان مجرد هم آرزوی یافتن فردی که بیشترین معیارهایشان را دارا باشد. راستی معیارهای اساسی شما چیست؟

میهن ِ آباد! (4)

     پیمان نهم: وقتی در جمع دیگران حاضر می شویم، سر و وضع مرتب داشته باشیم و لباس مناسب و تمیز بپوشیم. لباس تمیز و مرتب مهم است و نه لباس نو و جدید! انسان مرتب و منظم بر روی دیگران تاثیر مثبت می گذارد و دیگران نیز در باره ی او قضاوت بهتری خواهند داشت. 

     فردی که برای خود، اطرافیان و مخاطبانش ارزش قائل باشد؛ سعی می کند، در حد توان و امکانات، با ظاهری آراسته در بین مردم حاضر شود. البته فراموش نکنیم افراط و تفریط همیشه دردسر ساز است و زیاده روی در خودآرایی هم باعث دردسر می شود. یادمان باشد؛ پاکیزگی نشانه ی ایمان است.

 

                                             *****

     پیمان دهم: تلاش می کنیم به عنوان یک انسان و یک ایرانی با فرهنگ، آستانه ی تحمل خود را بالا ببریم و به تمام اطرافیان و همکاران و افرادی که با ایشان برخورد داریم؛ احترام بگذاریم، حتی اگر نظر آن ها با ما یکی نباشد. 

     روشن است که چنین افرادی مورد احترام همه ی مردم قرار می گیرند، به قول معروف این افراد باجنبه اند و تحمل برد و باخت را دارند. اگر برنده شدند، مغرور نمی شوند و اگر بازنده شوند، رفتارشان غیرمنطقی نخواهد بود و پیروزی را به طرف مقابل یا همان برنده، تبریک می گویند.

 

*****        

     پیمان یازدهم: انسان اشرف مخلوقات و جانشین خدا بر روی زمین است! پس باید رفتاری شایسته و درخور یک انسان داشته باشد و با دیگران نیز، شایسته ی انسان بودنشان رفتار نماید و دچار این آفت رفتاری نشود که؛ آیا این فرد می تواند به من سود برساند و برایم مفید باشد یا نه؟ که اگر برایم مفید بود، با احترام و رفتاری درست برخورد کنم و در غیر این صورت، با او سرد رفتار نمایم.

     انسانیت آن است، که فارغ و جدای از سودمند بودن دیگران، به آنان به عنوان آفریده ی برتر خدا؛ احترام بگذاریم و گرفتار آفت های رفتاری آزار دهنده ی دیگران نشویم.