۴ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «هدف» ثبت شده است

چرا موفق نمی‌شویم؟

آنان که ذهنی نقاد و تیزبین دارند، به سادگی متوجه می‌شوند که بسیاری از مشکلات ما، به دلیل نداشتن اعتماد به نفس و ترس از پذیرش مسئولیت است.

 

ما در پی هدفی هستیم که دیگران در آن نقش داشته باشند.

 

یعنی کسی مسئول باشد تا در صورت عدم تحقق آن خواسته یا هدف؛ کسی باشد که بتوانیم تمام مسئولیت را بر دوش او بیندازیم.

 

و دائم غُر بزنیم و بنالیم که ما هیچکاره‌ایم و شما مسئولید و چرا این طور نشد و چرا آن طور نشد!

 

اگر بخواهیم واقع بین باشیم، باید تمام مسئولیت کارهایمان را بپذیریم و شوربختانه این کار از ما ساخته نیست!

 

معمولا 95 درصد انسان ها تسلیم شرایطی می‌شوند که دیگران برایشان برنامه‌ریزی کرده‌اند و تنها 5 درصد مسئولیت کارهایشان را می‌پذیرند.

 

و درست به همین دلیل است که این حدود 5 درصد از دیگران چند سر و گردن بالاترند.

 

یعنی همان‌هایی که در کسب و کار و زندگی موفق‌تر و پیشروترند، چون خودشان برنامه‌ریزی کرده‌اند.

 

ما هم اگر می‌خواهیم در زندگی پیشرفت کنیم، باید با آگاهی کامل مسئولیت تمام کارهایمان را بپذیریم و برنامه‌ای مطابق با توانایی‌ها و استعدادهایمان طراحی کنیم تا به هدفمان دست یابیم.

۲۲ مرداد ۹۸ ، ۰۰:۲۸ ۴ نظر موافقین ۳ مخالفین ۰
سعید بیگی

از تو حرکت؛ از خدا برکت!

یکی از مشکلاتی که در زندگی با آن دست به گریبانیم؛ تلاش فراوان و کُشنده، از لحظۀ شکل گرفتن یک ایده یا فکر در ذهنمان تا رسیدن به هدف یا نتیجۀ مورد نظر است.


جالب است بدانیم که این کار، گاهی مانند ترمز عمل می کند و سرعت ما در رسیدن به هدفمان را می گیرد.


زیرا در مسیر زندگی هم نَشیب (سرازیری) داریم و هم فَراز (سربالایی)!


وقتی در نَشیب هستیم، باید تلاش کنیم تا به قلۀ کوچک نزدیکمان (هدف های جزئی و میانی) دست یابیم.


هنگامی که در فَراز قرار گرفتیم، باید تلاش را کم کنیم تا با سرعت عادی خود به سمت نَشیب بعدی برویم.


در این لحظات تلاش فراوان، باعث افزایش سرعت و ناتوانی در کنترل کار می شود و ما را از مسیر اصلی خارج می کند و به دردسر می اندازد.


این چرخه (نَشیب و فَراز) تکرار می شود تا به قُلّه های بزرگتر و بالاخره بزرگترین قُلّه، یعنی هدف اصلی و مهم برسیم.


بهتر است هدف را با تحقیق و پژوهشِ درست و دقیق انتخاب کنیم. سپس هم زمان با تلاش و حرکت به سمت هدف، تمام توان روحی و جسمی خود را به کار بگیریم تا به هدفمان نزدیک تر شویم.


وقتی نهایت تلاشمان را به کار گرفتیم و در مسیر پیش رفتیم؛ در مسافت های پایانی، باید کار را هم از نظر فیزیکی و هم از نظر ذهنی رها کنیم تا به نتیجه مورد نظرمان برسد.


البته این زمانی است که ما تمام تلاش، کوشش و کارمان را کرده ایم و اکنون هیچ کمکی به ادامۀ کار نمی توانیم بکنیم و فقط باید منتظر بمانیم و همه چیز را به خدا بسپاریم.


خداوند به پاس تلاش های برنامه ریزی شدۀ ما، مسیر را برایمان روشن و هموار خواهد نمود تا به هدف از پیش تعیین شدۀ خود دست یابیم. از قدیم گفته اند: «از تو حرکت؛ از خدا برکت!»






۱۰ خرداد ۹۸ ، ۱۸:۳۰ ۳ نظر موافقین ۵ مخالفین ۰
سعید بیگی

فناوری، خوب یا بد...؟!


     به نظر شما فناوری یا به قول غربی ها تکنولوژی، خوب است یا بد؟


     من فکر می کنم؛ هیچ یک از امکاناتی که امروزه در زندگی انسان ها وجود دارد و زندگی را آسان تر کرده است، به خودی خود یا به قول عرب ها فی نفسه، ایراد و اشکالی ندارد!


     نکته ی مهم و اساسی آن است که این امکانات، در کجا و با چه هدفی به کار گرفته می شوند؟


     مثال ساده و معروفش همان چاقوی خودمان است که در آشپزخانه، ابزار بسیار مفید و حیاتی برای تهیه ی غذا در دست مادران است.


     باز همین چاقو در بیمارستان در دست جراحان متخصص، مشکلات جسمی بیماران را درمان می کند و آنان را به زندگی عادی و سالم باز می گرداند.


     ولی اگر در دست یک انسان خلافکار قرار گیرد، می تواند انسان یا موجودی دیگر را از هستی و زندگی ساقط کند.


     بنابراین به طور قطع و یقین نمی توان امکانات و فناوری های امروز مانند: « اینترنت، وب، شبکه های اجتماعی و به طور کلی فضای مَجازی و ... » را مُضر و زیانبار دانست و همگان را از آن برحذر داشت!


     بلکه مهم روش و هدف استفاده از آن است که گاه به رشد و بهبود فردی می انجامد و گاه باعث سقوط اخلاقی فرد و در صورت فراگیر شدنِ آسیب ها، به سقوط جامعه منجر می شود!


***


     ما عادت کرده ایم؛ بیشتر اوقات همه را با یک چوب برانیم و در موضوعات متفاوت که با هم اختلافات ماهیتی و شکلی دارند، یک نظر بدهیم و همه را یکسان قضاوت کنیم و ابدا به پیامدهای این رفتار نابخردانه ی خود توجه نداریم.


     خوب است، به جای حساس شدن در گفتار و رفتار دیگران، کمی هم به گفته ها و عملکرد خودمان دقت کنیم و بکوشیم، شیوه ای منطقی و خردمندانه در برخورد با اطرافیان در پیش بگیریم.


     عجولانه تصمیم گرفتن و بدون تفکر سخن گفتن و بیباکانه برخورد کردن، جز شرمندگی تحفه ای برای ما نخواهد داشت!


     کاش گفتار و رفتاری در پیش بگیریم که پس از انجام آن، گرفتار سرانجام ناخوشایندش نشویم و عمری در دادگاه وجدان خویش متهم و مجرم شناخته نشویم. چنین باد!


۲۵ اسفند ۹۷ ، ۰۲:۴۶ ۵ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
سعید بیگی

چرا اینجاییم؟

یاران و همراهان گرامی درود!

     ماه ها و بلکه سال هاست، این نکته دغدغه ی من شده است که در جمع خانواده و اطرافیان و در سطح گسترده تر در بین هم شهریان و هم وطنان، رفتاری آرام و دوستانه و سرشار از مهر و مدارا و محبت را شاهد باشم! اما شوربختانه مردم ما در بیشتر برخوردهای روزانه با یکدیگر نه دوستانه و با مهر که با خشم و قهر برخورد می کنند، گویی مدت ها با هم دشمن بوده اند و کینه ای دیرینه از هم دارند و به دنبال فرصتی مناسب می گردند، تا آن همه کینه را با خشونت تخلیه کنند.
     این نکته را بگویم که من هم جزئی از این مردم هستم و به این رفتارهای نادرست اعتیاد دارم!! به هر روی؛ این جا خدای ناکرده قصد متهم کردن و محکوم کردن کسی را ندارم، که من خود گرفتار و بیمار این ناهنجاری اجتماعی ام. اما تلاش می کنم تا راهکارهای نجات از این رفتارهای نامناسب را بیابم و به قدر توان برای بهبود رفتارهای نامناسبی که در پیش گرفته ام، بکوشم. امید که چنین شود. 
     در این مسیر سختِ پیشِ رو، چشم به راه نظرات و پیشنهادهای ارزشمند شما همراهان همدل هستم و به دیده ی منّت و به جان، کلام گرمتان را می پذیرم. شاد و پیروز و سربلند باشید.بدرود!
۲۲ ارديبهشت ۹۷ ، ۰۲:۵۹ ۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
سعید بیگی