« بنازم
به بزم محبت که آن جا گدایی به
شاهی مقابل نشیند ... »
بزم یعنی جشن و شادمانی جمعی و هم از این رو
در بزم محبت، باید جمعی باشند؛ اهل عشق و محبت که گرد هم آیند و زمانی باشد و
فرصتی که غنیمت شمرندش و به هم صحبتی هم سرشار سازند، از تجارب عاشقانه و مهرآمیز
گروهی و در این بزم عاشقانه پایه و رتبه ی دنیایی اگر چه شاهی، به پول سیاهی
نیرزد!
به عبارت دیگر بزم محبت جایگاه و مقامی است
که برگزیدگان عالم عشق، در آن به ذکر محبوب و معشوق ازلی و ابدی مشغول می شوند و
جز نام و یاد او بر صفحه ی جسم و جان آنان نمی گذرد و در آن برتری به صفا و خلوص
بیشتر است، نه مقام و ثروت مادی و دنیایی!
و برترین جایگاه بزم محبت، بهشت خداوندی است
که همه ی عاشقانِ صادق و شیفتگانِ قرار از کف داده ی حضرت حق، در آن درآمده اند و
آن چه اراده کنند، در برابرشان حاضر می شود و این ها همه از کلام حق دانسته می شود،
آن جا که در قرآن کریم در اوصاف پرهیزگاران و مقربان درگاه الهی، به وصف بهشت و بهشتیان
پرداخته و چنان زیبا آن ها را می نمایاند که هوش از سر هر صاحب عقلی می رباید.
امید که آن بزم محبت جایگاهمان باشد و لایقش باشیم.
