خِلَل پذیر بُوَد هر بنا که می بینی
به جز بنای محبت که خالی از خِلَل است!
آیا می دانید خداوند اساس آفرینش هستی و موجودات را چه قرار داده است؟ اگر کمی دقت کنیم، در می یابیم که بنیان همه ی آن ها عشق، محبت، کشش و جاذبه است. در بین موجودات این عالم از کوچک ترین ذرات موجود در اتم تا بزرگ ترین کهکشان ها، کشش و جاذبه ای وجود دارد که باعث به هم پیوستن آن ها و شکل گیری جهان شده است.
ما انسان ها که اشرف مخلوقات خداوند هستیم، نباید از محبت کردن و مهر ورزیدن به هم و دیگر موجودات جهان اعم از گیاهان، حیوانات و ... روی گردان باشیم. محبت و مهر ورزی در روابط میان موجودات، به ویژه انسان ها نقش مهمی دارد و انرژی آن ها را بالاتر می برد و آنان را در کشف افق های برتر و بالاتر یاری می رساند.
انسان ها هم باید محبت کنند و هم باید محبت ببینند، زیرا این ها از نیاز های فطری آن هاست. بزرگان دینی و ملی ما همواره به رفتار و گفتار نیک و محبت به دیگران سفارش کرده اند و در این بین تفاوتی بین انسان و دیگر موجودات برای محبت کردن وجود ندارد.
اهمیت مهر و محبت در اسلام تا آن جاست؛ که خداوند بیش از هر لقب و نامی، پیامبرش را « رحمت للعالمین: رحمت برای جهانیان » معرفی می کند و پیامبر اکرم (ص) نیز هدف رسالتش را تمام و کامل کردن کرامت ها و فضیلت های اخلاقی عنوان می کند که برترین آن ها مهر و محبت به آفریده های خداست.
به طور حتم تاکنون از نتایج تحقیقات دانشمندان علوم رفتاری و روان شناسی در باره ی آثار محبت بر موجودات، مطالب بسیاری را دیده، شنیده و یا خوانده اید و در این زمینه با ما اتفاق نظر دارید، که محبت به واقع معجزه می کند و بُرنده ترین سلاحی است که نه تنها درد ندارد، که خود بهترین دارو و درمان و شفای دردهای بشری و دیگر موجودات است.
