بسیاری از ضرب المثل های شیرین فارسی آیینه ی تمام نمای زندگی مهرآمیز و صمیمانه ی مردم عزیزمان در گذشته بوده است. گذشتگان ما ـ که خدایشان بیامرزد ـ مهر و محبت را نه فقط در کلام که در عمل و رفتارشان نهادینه ساخته بودند و بسیاری از آداب و رسوم مهرانگیز و محبت آمیزی که اکنون در بین مردم کشورمان رایج است، از روحیه ی صلحجو و مهربانانه ی آنان حکایت می کند.
ادبیات شیرین و پرگهر فارسی نیز بسیاری از این ضرب المثل ها را در آغوش خویش پرورده و برای تقدیم به آیندگان، آن ها را با نهایت دقت حفظ کرده است. جرعه هایی از این سرچشمه ی زلال و دل انگیز را می نوشیم:
« از محبت خارها گُل می شود وز محبت سرکه ها مُل می شود »
« زیباترین مَنِش انسان محبت اوست»
« به خوبی و با نرمی و دلخوشی توانی که فیلی به مویی کشی»
« درس معلم ار بود زمزمه ی محبتی جمعه به مکتب آورد طفل گریزپای را »
« گفتم ز مهرورزان رسم وفا بیاموز »
« وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم که در طریقت ما کافری است رنجیدن! »
« .......... »
