حتما شما هم خیلی از آدم ها را دیده اید که تا به کسی می رسند، شروع می کنند به ایراد گرفتن و به رُخ کشیدن تغییرات منفی یا مشکلات طرف مقابل:
ـ ... وای چرا این قدر موهات ریخته؟... پاک کچل شدی!...
ـ موهات رو رنگ می کنی، این قدر مثل شب سیاهه؟... آخه تو این سن و سال موهات باید سفید شده باشه!
ـ ببین چرا رنگ به رو نداری؟... از چیزی ناراحتی؟ نکنه ترسیدی؟ یا با کسی دعوات شده؟
ـ چرا می لرزی؟... با همسرت دعوات شده؟ کتکت زده؟ واسه چی؟...
ـ و ...
خوب است تا حد توان و امکان به دیگران در این سختی ها انرژی بدهیم و روحیۀ آنها را بهتر کنیم تا با انرژی مثبت بهتر به زندگی و کارشان برسند!
برای انرژی مثبت دادن به دیگران خوب است، حُسن جویی کنیم و نه چاپلوسی!
روش حُسن جویی: 1. نام شخص را بگوییم. 2. از او تعریف کنیم. 3. دلیل این تعریفمان را بیان کنیم.
این دلیل نشان می دهد که کلام ما چاپلوسی نیست!
دقت کنید، مفهوم حُسن جویی این نیست که در کشور ما همه چیز رو به راه است و به قول معروف: همه چیز گُل و بُلبُل است!
بلکه ما می خواهیم با انرژی مثبت دادن به همه در این شرایط و در هر شرایطی دنیا را جای بهتری برای زیستن کنیم!
حُسن جویی درست مقابل انتقاد است! بکوشیم از کسی انتقاد نکنیم!
اگر ناچار شدیم؛ نقد کنیم نه فقط انتقاد!
یعنی چند حُسن و خوبی از طرف مقابل بگوییم! بعد یک ایراد جزئی را نام ببریم و برایش راهکار هم بدهیم.
هم چنین ایراد را به تنهایی مطرح کنیم و از کار انتقاد کنیم و نه از فرد!
مثال: «برخورد تُند و خشونت آمیزت رو قبول ندارم. کار اشتباهیه!» به جای این عبارت: «اصلا قبولت ندارم. تو سر تا پا اشتباهی!»
*****
سایت دبیر فارسی dabirefarsi.com با مطلب (آموزش و پرورش کارآمد) به روز است!
پیشاپیش از حضور گرم و نظراتتان در بخش دیدگاه های سایت سپاس گزاریم.
معلمی از جنس اینده
