پیمان سیم: همیشه نسبت به همه ی مردم و همه چیز امانتدار باشیم. امانت فقط پول یا چیزهایی مثل آن نیست. گاهی سخن و یا ماجرایی را باید برای حفظ آبروی انسانی، تا ابد نزد خود به امانت نگاه داریم. فراموش نکنیم، هر انسانی تعداد انگشت شماری دوست یکرنگ دارد و اگر از مطلبی آگاه شد، دوستان نزدیکش را در جریان خواهد گذاشت و این امانت و راز آشکار شده و ما را شرمنده خواهد کرد.


*****


     پیمان چهارم: لبخند ارزان ترین و در عین حال ارزشمند ترین هدیه ای است که می توان به دیگران، چه دوست، چه فامیل و چه غریبه بخشید. یادمان باشد، مشکلات ما به دیگران ربطی ندارد و اطرافیان ما تقصیری ندارند که ما را عبوس، گرفته و اخمو ببینند. در صورت نیاز می توانیم از آنان کمک بگیریم، اما نه با چهره ای گرفته و ناراحت. چهره ی ما گلی است که شکفته اش بسیار زیباتر از غنچه ی آن است.

*****


     پیمان پنجم: یک انسان سال ها تلاش می کند، تا برای خودش شخصیتی بسازد؛ که نزد دیگران با آن ویژگی های شخصیتی شناخته شود. حال اگر نادانسته اشتباهی کوچک یا بزرگ انجام داد، نباید تمام شخصیت فرد را زیر سوال برد و تنها می توان اشتباه فرد را مواخذه کرد و به خاطر یک اشتباه نباید تمام کارها و رفتار و شخصیت فرد را مورد سرزنش قرار داد. هیچ گاه انسان با یک اشتباه از انسانیت دور نخواهد شد و یک حرکت، گفتار یا رفتار به هیچ روی نماینده ی شخصیت و منش یک انسان نیست.